Het post COVID tijdperk lijkt aangebroken te zijn nadat we deze winter geen maatregelen hebben gezien vanuit de overheid. Maar de HR-afdeling heeft het drukker dan ooit; Inflatie met bijbehorende salaris onderhandelingen, krapte op de arbeidsmarkt, lastig te managen ziekteverzuim en steeds meer vertrekkende werknemers. Bovendien neemt het aantal zzp’ers toe en hebben we nog de uitdaging van het betrokken houden van werknemers die thuiswerken. Daarom krijgen wij dan ook steeds vaker de vraag van organisaties: “In welke mate heeft investeren in vitaliteit invloed op al deze factoren?” Waarop ik dan antwoord; Investeren in vitaliteit van een werknemer is altijd van invloed op deze factoren. Maar wil je er als organisatie meer uithalen, besteed dan het budget aan gezonde activiteiten die werknemers samen kunnen uitvoeren in plaats van individuele oplossingen.
Het positieve is dat vooral tijdens de COVID pandemie de belangrijkste waarde voor de mens, namelijk gezondheid, weer hoger op de agenda is gekomen van management teams. Zo hebben we gemerkt dat tijdens de pandemie de investeringen in allerlei oplossingen* werden verhoogd door werkgevers. Wat hier opvalt is dat veel van deze oplossingen gericht zijn op het individu en dat we de impact op vragen als: “Zorgt het voor een verlaging in ziekteverzuim? Blijven werknemers hierdoor langer bij ons? Trekken we hierdoor makkelijker nieuw personeel aan?” moeilijk te beantwoorden zijn. Met de meeste van deze oplossingen heb je geen of weinig impact op belangrijke (organisatie)waarden zoals onderling vertrouwen en onze behoeften aan sociale contacten en acceptatie op werk. Wanneer we kijken naar de Piramide van Maslow zijn dit ook de waarde die na onze gezondheid belangrijk worden.
"Zo geef je voor hetzelfde bedrag om de gezondheid van werknemers en werk je aan een organisatiecultuur met de waarde vertrouwen en (sociale) acceptatie."
Wat ik in de afgelopen jaren wel gezien heb is dat er best veel raakvlakken zijn op de gezondheidsbehoeftes binnen organisaties. Wat nou als we diezelfde investering doen, maar dan om werknemers met diezelfde behoeften vaker met elkaar in contact te brengen tijdens een werkdag en daarbuiten. Kunnen we dan meer uit die investering halen? De impact van mensen meer samenbrengen binnen organisaties met dezelfde gezondheidsinteresses en behoeften helpt dan ook direct mee aan onze belangrijke (organisatie)waarden onderling vertrouwen, onze behoeften aan sociale contacten en de acceptatie op werk.
Wanneer ik word gevraagd door collega’s voor een potje tafeltennis, tafelvoetbal, rondje wandelen, fietsen of voetballen ontdek ik veel over hen. Bij een spelvorm kom ik achter hun doorzettingsvermogen, de wil om te winnen, zelfontplooiing en omgaan met tegenslagen. Daarnaast krijg ik vaak een beter inzicht in andere interesses en het privéleven van deze collega. We werken voor dezelfde werkgever, hij of zij heeft me aangezet om gezond bezig te zijn, we delen dezelfde interesse voor gezondheid dus voor mij wordt het vertrouwen in deze collega automatisch verhoogd. Daarnaast ga ik harder lopen voor hem of haar als hij of zij mij wat vraagt, zowel op werk als daarbuiten en wie weet dat er wel een vriendschap uit ontstaat. Het samen aan gezondheid werken levert mij niet alleen wat op, maar het levert de organisatie een paar hele waardevolle dingen op:
